De thuiskomst in Athene

Eindelijk kon ik weer naar huis. Ik had mijn vader erg gemist de laatste tijd. Het hel schip was gezellig omdat iedereen wel iemand in Athene had die op hem wachtte. Het nieuws over de dood van de Minotaurus had zich over heel Griekenland al verspreid. Na twee weken varen was er eindelijk land in zicht, nog niet veel maar je zag al de contouren van de stad Athene.
Ik wist dat we morgen zouden aanleggen en dat ik dan mijn vader weer kon zien.

De volgende dag legde we, zoals ik al dacht, aan in de haven van Athene.
Maar ik kon mijn vader in de juichende menigte niet vinden.
Ik baande me een weg door de mensen en rende naar het paleis.
Maar daar was mijn vader ook niet.
Ik ging maar terug naar de haven, misschien is hij daar toch.
Ik keek rond en opeens stokte mijn adem in mijn keel.
hij lag op de kust naast de haven.
Dood.